Alleen buiten ons is de wereld begrensd

In je hoofd kun je alles.
Fietsen naar de maan.
Boven op de wolken staan.

[ fragment gedicht Theo Olthuis ]


Kleuren, teksten, geuren, texturen. Alles om me heen kan dat fascinerende, bijna ongrijpbare proces van inspiratie in gang zetten. Mijn denkende geest houdt nooit op. Het laat zich niet vangen in één ruimte. Mijn werkplek is niet begrensd door muren, noch door tijd. Mijn werkplek is mijn belevingswereld. Mijn werkplek en dat wat ik maak brengt deze wereld in kaart.

Zo liggen op mijn werktafel Bergen Werk en Vlaktes van (nog) onuitgevoerde Ideeën. Maar ook Bronnen vol Inspiratie; potten met ludieke concepten, wrakhout, vervlogen dromen, een vleugje fantasie, zelfinzicht, oude boeken, schelpen, veren, scheve schaatsen en verloren tijd. Ingeblikte jeugdherinneringen en hervonden speelgoed dat vanonder een glazen stolp opgewekt toekijkt als ik mijn schrijfsels tik of eerste schetsjes maak.

Regelmatig wisselen ze van plaats of reizen ze mee naar de plek waar ik op dat moment werk. Tussen mijn vondsten en vindingen voel ik me thuis. Stuk voor stuk geven ze een inkijkje in mijn persoonlijkheid en weerspiegelen ze mijn passies.