poëzie.

n a c h t b l i n d
wereld warrig
schamel schemerduister
slechts slingerend schuivend
opgepast
ochtend
opnieuw onderscheid


v l e u g e l l a m
gewond maar dapper sprong ze
eerst nog drijvend op de wind
later op haar vleugelslag
want vandaag zijn er geen wolken
vandaag is het een mooie dag

s n e e u w s t o r m
hij wilde dat het sneeuwde
om te kunnen zien
de pootjes op te sporen
zijn verloren vriend te vinden
waren daar de passen maar
verzonken stappen van verlangen
hij wilde dat het harder sneeuwde


t u s s e n d a g e n m o r g e n
natte wangen
kussen, laken
zuchten slaken
biggels, tuiten
dekens glijden langzaam af


v o s j e
alleen de stilte zag haar
en natuurlijk ik dan
​dus vertelde ik het
niemand
want het moest zo blijven
zo stil en
zonder iemand
​
​​​​​


​​​​​​


​
​​​​​​