kleine schatten en grote geheimpjes

Iedereen kent het wel. Je wilt iets bewaren, omdat het waardevol voor je is, maar juist daarom leg je het uit het zicht waar het na een tijdje je aandacht verliest. Het pakketje brieven van die ene vakantieliefde. De eerste tanden die je wisselde. De oude diaprojector. Jaren later ontsnappen ze aan de vergetelheid en worden ze hervonden. Onlangs vond ik in het antieke knopenblik van mijn grootmoeder een sleuteltje. Verroest en vastgeknoopt aan een draadje waar ze ongetwijfeld eerder ook de sokken mee stopte. Onmiskenbaar van een dagboek. De toegang tot dat waar ze haar innerlijke roerselen aan toe vertrouwde. Mijn grootmoeder, een vrouw die ik mijn leven lang als gesloten en zeer solitair beschouwde, bezat wellicht een boek waarin ze haar persoonlijkheid weerspiegelde. Het sleuteltje kon haar geheimen en reflecties ontsluieren. Een voor mij onmetelijk waardevolle schat, ware het niet dat het dagboek al heel lang geleden verdwenen is. Toch is het vinden van iets dat ooit vergeten is een enorme rijkdom op zich. Het is een bron van inspiratie. Het vertelt verhalen. Het wekt suggesties. Een mooi uitgangspunt voor associaties en creatieve vluchten.

---